Renta alkoholowa – kto może otrzymać świadczenie z ZUS i na jakich warunkach?

Czy osoby uzależnione od alkoholu mogą otrzymywać rentę? Wyjaśniamy zjawisko „renty alkoholowej”

Jak podaje „Rzeczpospolita”, osoby, które utraciły zdolność do pracy z powodu schorzeń związanych z przewlekłym nadużywaniem alkoholu, mogą ubiegać się o świadczenie potocznie nazywane „rentą alkoholową”. Jest to renta z tytułu niezdolności do pracy, przyznawana na podstawie orzeczenia lekarskiego i określonych kryteriów.

Kto może liczyć na świadczenie?

Nie każda osoba uzależniona od alkoholu może otrzymać rentę. Kluczowe jest wykazanie, że utrata zdolności do pracy wynika z poważnych problemów zdrowotnych spowodowanych przewlekłym nadużywaniem alkoholu. Mogą to być na przykład:

• Zaburzenia psychiczne (np. zespół Ortella),
• Choroby serca,
• Nowotwory,
• Zapalenie trzustki.

Warunkiem przyznania renty jest uzyskanie orzeczenia o częsciowej lub całkowitej niezdolności do pracy oraz posiadanie odpowiedniego stażu ubezpieczeniowego. Długość wymaganego stażu zależy od wieku wnioskodawcy w momencie utraty zdolności do pracy.

Jak ubiegać się o rentę?

Aby złożyć wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy, należy dostarczyć do ZUS następujące dokumenty:

1. Formularz ERN (wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy),
2. Zaświadczenie o stanie zdrowia (formularz OL-9),
3. Informacje o okresach składkowych i nieskładkowych (formularz ERP-6).

Wniosek można złożyć osobiście, listownie lub elektronicznie przez PUE ZUS. Następnie ZUS organizuje komisję lekarską, która ocenia, czy wnioskodawca spełnia warunki do przyznania świadczenia.

Ile wynosi świadczenie?

Według „Rzeczpospolitej”, wysokość świadczenia wynosi:

• 1780,96 zł brutto przy całkowitej niezdolności do pracy,
• 1335,72 zł brutto przy częsciowej niezdolności do pracy.

W marcu 2025 roku planowana jest waloryzacja rent i emerytur, która zwiększy te kwoty o 6,78 proc.

Kontrowersje wokół „renty alkoholowej”

Choć określenie „renta alkoholowa” ma jedynie potoczny charakter, temat budzi mieszane emocje. Z jednej strony to szansa na zabezpieczenie podstawowych potrzeb dla osób zmagających się z poważnymi problemami zdrowotnymi, z drugiej – pojawiają się pytania o odpowiedzialność za własne wybory życiowe.

Decyzja o przyznaniu świadczenia opiera się jednak na obiektywnej ocenie stanu zdrowia oraz spełnieniu formalnych wymagań. Jak podkreślają eksperci, najważniejsze jest zapewnienie wsparcia osobom, które z powodu poważnych schorzeń nie mogą funkcjonować na rynku pracy.

Źródło: rp.pl / rydzyna24